ένας χρόνος μετά..Θεέ μου σχώρα με!

μέρες παρόμοιες..προορισμός ίδιος και στο δισάκι της καρδιάς μια απέθαντη αγάπη...

Ωκεανός το όνειρο που μέσα του ναυάγησα.

Ενώ ποτέ δεν σε είδα, για πάντα σε νοστάλγησα.

Όταν το βλέμμα ταξιδεύει στα ψηλά,

σαν λαβωμένη η ψυχή χαμοπετά.

Παλεύει μες τα κύματα

αμέτρητα τα κρίματα...

"κι άμα τύχει και λυγίσω Θε μου σχώρα με

κι άμα πιω κι άμα μεθύσω παρηγόρα με......."

στη θάλασσα..

Το έχουν πει πολλοί...σοφοί! εγώ σοφός δεν είμαι...μάλλον ανίδεος, αλλά αναρωτιέμαι συχνά: τι πιθανότητες υπήρχαν να "βρεθούμε" και ν' "αναγνωριστούμε" εσύ & εγώ; Αν κάποιος δεν κινούσε τα νήματα, αδιάφορα θα ήταν όλα "αμπελοφιλοσοφίες" θα σκεφτόμουν όπως τόσες και τόσες φορές σκέφτηκα...δεν έγινε όμως έτσι κι ακόμα αναρρωτιέμαι "γιατί"; Ναυαγοί κι οι δυο μας σε θάλασσες ονείρων και πέλαγα των "θέλω" μας κι έφτασε ένας ελάχιστος βράχος ζωής για να πούμε "μπορεί και να σωθώ κι ας μη φαίνεται ακόμα στεριά...μπορεί και ν' αντέξω τον πνιγμό...αρκεί που ξέρω σε πιο όνειρο φωλιάζει το Οξυγόνο μου! "

Μπορεί...Έτσι κι αλλιώς, ένας ναυαγός είμαι κι εγώ , ανάμεσα σε ουρανό και θάλασσα, με έφεραν τα ποτάμια, με έριξε η βροχή....παρηγοριά μου τα καλοκαίρια και οι δυο σταγόνες καθαρού ουρανού στα μάτια σου! Ναυάγησα σε ότι περιέχω κι έτσι μπορώ μακριά Σου ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ............................................

Κοίτα με! να νιώθω πως υπάρχω...............................

διάβασα τα μάτια μου...

...σαγαπάω μάτια μου.

...σκέτο!

έτσι κι αλλιώς λέει πολλά!..τα περισσότερα περισσεύουν!

"..είχα φυλάξει μια γωνιά και Σου τη καθάρισα. Σ' έψαχνα μες τα σκοτεινά..να σε δω λαχτάρισα.."

φως μου ακριβό.....

Η μέρα είναι υπέροχη. Κυριακή Μάη, ηλιόλουστη, πολύχρωμη, στολισμένη με την πιο αγνή αγάπη.

Αγιος ο Έρωτας...

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό..το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου, με τον πανσέληνο πόνο του χειμώνα..

Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου; Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας..ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας.

Άγιος ο Έρωτας! Άγιος καημός! Δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες..Λέω "μάτια μου" κι αστράφτει κεραυνός! Θέλω θάλασσα κι ανοίγει ο Ουρανός!

Μάνα μου τη θάλασσα προς τη μεριά του ανέμου, στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις στο σκοτάδι, σηκώνεις τ' άστρα σε χορό και το κορμί μου σ' άγριο ποτάμι......

Άγιος ο Έρωτας! Άγιος καημός! Δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες..Λέω "μάτια μου" κι αστράφτει κεραυνός! Θέλω θάλασσα κι ανοίγει ο Ουρανός!

σαν προσφυγάκι

.......κι ύστερα.....

όταν μακριά από σένα θα έχω χαθεί,

σαν προσφυγάκι θα γυρνώ,

γλυκόπικρο δάκρυ στων ματιών την άκρη,

για τις χαμένες της καρδιάς πατρίδες,

έξω από τα σύνορα της αγάπης,

θα ασκητεύω στης ψυχής της σπηλιές,

αναζητώντας Τον Άγιο Έρωτα που τόσο σου μοιάζει,

σε άγνωστους δρόμους χαμένος,

σαν πέφτει η νύχτα κι η λήθη θα με σκεπάζει,

"κλείσε τα μάτια σου,

να φύγω....να χαθώ....

γι' αυτά τα μάτια σου θα ξαναρθώ"

ας φύγουμε...

Ένα καράβι τ' όνειρο
π' όλο μας ταξιδεύει
με κόντρα τον καιρό.

Παντιγέρα, παντιγέρα
μαύρη ρούσσα βρε παιδιά
παντιγέρα μαύρη ρούσσα
στο μυαλό και στην καρδιά.

Έχω μι' αγάπη που πονεί
μην κλαις γλυκειά μου αγάπη
και κάνε υπομονή.

Απ' το τζάμι ένα βλέμμα
κι απ' την πόρτα έχε γειά
η μπουνάτσα θα περάσει
και θα βγούμε στη στεριά.

Ό,τι ζητά ο καθείς θα βρει
κι υπάρχουν στ' ακρογιάλια
κρυμμένοι θησαυροί.

Παντιγέρα μαύρη ρούσσα
στου ανέμου τη βουλή
στο σπαθί μου θα χαράξω
πως σ' αγάπησα πολύ.

Πάμε γιά άγνωστους γιαλούς
παρέα με αλήτες
αγίους και τρελούς.

Παντιγέρα μαύρη ρούσσα
προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες
θα φουσκώσουν τα πανιά.

σαν κύματα

έτσι σαν κύματα σκόρπισαν οι μέρες

τόσο όμοιες όλες, καμιά ίδια με την άλλη,

σαν κύματα.....

σκαλίζουν την ύπαρξή τους στα βράχια,

επίμονα, επίπονα, αργά κι αμετάκλητα,

σαν κύματα.....

σκόρπισαν στα πέλαγα ψιθυρίζοντας

ιστορίες παλιές πνίγοντας σε άχρονους βυθούς,

σαν κύματα.....

που καλπάζουν σε μπλε βαθύ αναρριγώντας,

κυνηγώντας στις ακτές των ονείρων τους να λιώσουν,

σαν κύματα......