Σε σκέφτομαι πάντα...

Σε σκέφτομαι πάντα.

Σε φέρνει μέσα μου

το θρόισμα των φύλλων

που γεύονται την ανάσα του αέρα.

Οι μυρωδιές του Μάη

που περιπλανώνται

σε αναζήτηση εραστών.

Σε σκέφτομαι πάντα

και σου μιλώ την ώρα

που ανασταίνεται το φως.

Την στιγμή που το σούρουπο

ζωγραφίζει ζευγάρια να κάθονται

στα φωτισμένα μπαλκόνια,

δραπετεύοντας από το κόπο της μέρας.

Σε σκέφτομαι πάντα

κι ακούσια ξορκίζεις τις θλίψεις μου

με το απέραντο κοίταγμά σου

σαν Έρωτας του πρωϊνού.

Σε σκέφτομαι πάντα

όταν μυούμε στις γραμμές σου,

που διατρέχουν τους δρόμους του μυαλού

στις βραδυνές προσευχές μου.

Σε σκέφτομαι πάντα

σαν χειροποίητο όνειρο

σαν τεράστια σειρά πολύχρωμων σχημάτων

που χαράζει πορεία.

Σε σκέφτομαι πάντα

στο ταξίδι που κάναμε μόνο μαζί

με τεράστιες ταχύτητες ως τις όχθες του Ληθαίου

και με προίκισε με απέραντες μνήμες.

ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ...

Χρ. Λορέντζος

-----------------------------------------------

"πάντα στέργει,

πάντα ελπίζει,

πάντα υπομένει..."

εδώ είμαι...

Εδώ είμαι μωρό μου...

πάντα θά΄μαι εδώ.

Δεν ακούς που σου μιλώ;

Δεν νιώθεις πως σαγαπώ;

Εδώ είμαι μωρό μου...

πάντα θά' μαι εδώ.

"Βόλτα στη θάλασσα",

μυνήματα στα κύματα,

οι χάρτες μου στ' αστέρια.

Τα κάστρα μου τα χάλασα,

με βάρυναν τα κρίματα,

μα νιώθω καλοκαίρια.

Σαλπάρω ακόμα στ΄ανοιχτά,

μου έδωσε ο έρωτας φτερά,

δεν έχει το όνειρο σχοινιά

φυσάει Αγάπη στα πανιά

κι ας λένε τη βάρκα "μοναξιά"

με ταξιδεύει μακριά

μες την δική σου την καρδιά

μονάχα αράζω.

Μία σου σκέψη μου αρκεί

-φαντάσου πόσο ένα φιλί-

τα βράδυα από την πλώρη

σου φωνάζω

"με όλου του κόσμου τα λιμάνια

Ψυχή μου δεν σ' αλλάζω".

----------------------------------------------

"Η τελεία μοιάζει με την στιγμή.

Η τελεία μένει η στιγμή δραπετεύει.

"Εσύ που είσαι;"

"Εκεί που η θάλασσα δεν τελειώνει

κι ο ουρανός δεν αρχίζει,

υπάρχει μια γραμμή που ενώνει και χωρίζει.

Άναψε δυο κεριά για να με ψάξεις.

Ένα στην ανάμνηση

κι ένα στην προσδοκία.""

(Λουδοβίκος των Ανωγείων)

"...έφερες πάλι το όνειρο,

άγνωστη θάλασσα ανεξερεύνητη,

θάλασσα δικιά μου,

ηφαιστειογενές νησί,

στοίχημα με το θάνατο

μη ξέροντας να θα βουλιάξουμε ξανά

ή αν πιο ψηλά θ' αναδυθούμε..."

(Τ. Πατρίκιος)