Κοντεύει πάλι το φεγγάρι να γεμίσει...
ελλείψεις έντονες τόσο, που να γίνονται συνοχές.
Συνεχείς παρουσίες,
μακρινές...
γεμάτες...
ολοστρόγγυλες.
Πορεία ατέρμονη, χωρίς γωνίες. Τροχιά.
Ένας κύκλος...
Εκεί που σταματά ν' αρχίζει πάλι.
Κοντεύει πάλι το φεγγάρι να γεμίσει...
...θύμησες...
που περιμένουν ένα δάκρυ να κυλήσουν.
"Νερό κι αλάτι" μα ούτε λέξη...
(ούτε ένα μικρούλι "αχ"!)
κι ο λόγος μέσα μου να πνίγεται
σε κύματα βουβά... στα βαθιά...Σιωπή.
Το ακρογιάλι ν' αλλάζει φεγγάρια.
Το φεγγάρι ν' αλλάζει όψεις.
Η θάλασσα ν' αλλάζει διαθέσεις.
Τα καράβια πηγαίνουν κι έρχονται
σαν χρώματα...
Καράβια στη γραμμή του ορίζοντα...
ταξίδια σε αποχρώσεις του μπλε.
(αποχρώσεις του μπλε...)
Το ακρογιάλι ακίνητο.
Κάτω από τον ίδιο ουρανό
το ακρογιάλι ακίνητο...
Πώς να επιστρέψεις αφού ποτέ δεν έφυγες;
