Κρύωνα
και σκέπασαν το σώμα μου
τα δυο σου βλέφαρα.
Δίψασα και μ' έλουσαν
του γέλιου σου τα δροσερά νερά.
Καλέ μου
είσαι ο ήλιος που ονειρεύομαι
και τ' αστέρι που πορεύομαι
Είσαι η μέρα με τα κύματα
και η νύχτα με τα αινίγματα
Είσαι όλα κι άλλα τέσσερα
κι έχω μάτια δεκατέσσερα
μη σε χάσω γιατί χάθηκα
λουλουδάκι και μαράθηκα
Πες μου αγαπημένε μου
τ' αγάλματα τι λεν με τα πουλιά
Πες μου για τα σύννεφα,
το σούρουπο και τα τρελά φιλιά
http://www.youtube.com/watch?v=CwfhX_e5JGs
το άκουσα χθες "live", ανάμεσα σε άλλα πολλά.
Χωρίς να το επιδιώξω, στάθηκες πλάι μου.
Σαν κύμα, χάθηκα στο μπλε της ματιάς σου.
Μια πεταλούδα που λιώνει στο φως στης ψυχής σου.
Ένα "σαγαπώ" που έμεινε
ανάγλυφο στα βαθιά της καρδιάς.
Κι οι σιωπές σου ...
όλος ο κόσμος που περιέχω
και σε περιέχει...
Πριν κάποιους αιώνες ή κάποιες στιγμές,
με κρέμασες στις άκρες των χειλιών σου ξανά.
Μια λέξη ετοιμόρροπη που τελικά δεν έσταξε...
Μίλα μου...(χωρίς να στο ζητήσω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου