χωρίς φόβο

Άφησα ένα καλοκαίρι να κυλήσει ανάμεσα.

Εκεί στις εκβολές του,

λούστηκα κάτω από μια απρόσμενη ξαστεριά.

"Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν"

μουρμούριζαν οι καλαμιές τριγύρω

κι έτρεξα να σκεσπαστώ με κύματα

Όχι δεν φοβήθηκα.
Μονάχα λυπήθηκα εκείνα τ΄αστέρια
που τρεμόσβηναν.
Εκείνα τα νυχτέρια τα μακρινά
που θέλησαν ξημέρωμα να γίνουν.
Τα νυχτοπούλια σκίρτησαν
κι ένα αγέρι παραπονιάρικο
φιλιά αφιέρωνε στο νυχτολούλουδο

Όχι δεν φοβάμαι.
Σε θυμάμαι να ταξιδεύεις
στην θάλασσα εντός μου.
Στο όνειρο επιβάτες, χωρίς αποσκευές,
περιπλανηθήκαμε Αγαπηθήκαμε.

Όχι δεν θα φοβηθώ.



Η μέρα χαράζει στον ορίζοντα
κι εγώ σκαλίζω στον βράχο
"Νικήθηκα μα δεν φοβήθηκα.
Λυπήθηκα αλλά δε αρνήθηκα
πως σαγαπώ
όπως η θάλασσα τον ουρανό..."