Είδες τα χαμόγελα που σου ζωγράφιζα
στον θαλασσινό καθρέφτη,
κάθε που ακινητούσαν τα κύμματα;
Άκουσες το αγέρι να σου ψιθυρίζει τραγούδια
για τα όνειρα που απελευθερώνω κάθε χαραυγή;
Ξέρεις πόσα αστέρια γκρέμισα για μία σου λέξη;
-φοβάμαι πως ξόδεψα περισσότερα από όσα μου αναλογούν-
Έγιναν οι νύχτες μου πιο σκοτεινές..
..ευτυχώς που αργά η γρήγορα
πάντα θα ξημερώνει.
Είναι κι αυτό το αγέρι που μόνο ψηλά με πάει.
Τόσο μακριά...!
Εκεί στην ακτή που αφήνω τη σκέψη μου,
η θάλασσα μου επιστρέφει πάντα τα κύμματα,
κάποιες φορές και μερικά αστέρια..
Είπα στο αγέρι να σου πει
πως εκεί στα μακρινά γαλάζια μου
με νιώθω πάντα μαζί σου...
