
Είδες τα χαμόγελα που σου ζωγράφιζα
στον θαλασσινό καθρέφτη,
κάθε που ακινητούσαν τα κύμματα;
Άκουσες το αγέρι να σου ψιθυρίζει τραγούδια
για τα όνειρα που απελευθερώνω κάθε χαραυγή;
Ξέρεις πόσα αστέρια γκρέμισα για μία σου λέξη;
-φοβάμαι πως ξόδεψα περισσότερα από όσα μου αναλογούν-
Έγιναν οι νύχτες μου πιο σκοτεινές..
..ευτυχώς που αργά η γρήγορα
πάντα θα ξημερώνει.
Είναι κι αυτό το αγέρι που μόνο ψηλά με πάει.
Τόσο μακριά...!
Εκεί στην ακτή που αφήνω τη σκέψη μου,
η θάλασσα μου επιστρέφει πάντα τα κύμματα,
κάποιες φορές και μερικά αστέρια..

Είπα στο αγέρι να σου πει
πως εκεί στα μακρινά γαλάζια μου
με νιώθω πάντα μαζί σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου