Άνοιξε...

Βρέθηκε η Άνοιξη που είχε χαθεί κι επιστρέφει.

Ο Απρίλης είπε ψέμματα πρώτα στον εαυτό του.

Σήμερα σηκώνει μανίκια κι αρχίζει να σκορπά

τις ευωδιές, τα χρώματα, μικρές αδιόρατες φεγγοβολιές

στα γκρίζα γύρω μας.

Σε σκέφτομαι....

για καλό και για κακό, επιμένω να σε σκέφτομαι...

Τακτοποιώ παράπονα...ανοίγω παράθυρα...

να περάσει λίγο-λίγο η αναγέννηση,

μήπως βρει ένα μικρό σημείο να σταθεί,

να προλάβει να θυμηθεί, πως εδώ μέσα

μπαινοβγαίνει ακάλεστη η βροχή της ανάγκης μου

στρώνοντας υγρασίες.

Κάθε στάλα έχει κάτι από σένα...

μια λέξη, ένα φιλί, τον πόθο μου, το βλέμμα σου.

Θα σπείρω όνειρα χθεσινοβραδινά

μήπως κι ανθίσει αύριο ξανά

το μονοπάτι του γυρισμού σου...