Εσύ μου θύμησες...

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
να θες με όλη την καρδιά σου
να βρίσκεις πάλι τα όνειρα σου
μέσα στο φιλί.

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
να μη σου κρύβει το μυαλό σου
πως όλα είναι για καλό σου
να φτάνεις στην πηγή.

Ναι...
Και να πίνεις νερό,
να ρωτάς τον καιρό
και να μπαίνεις με φόρα στα τρένα.
Στο ταξίδι η ζωή
να σε παίρνει μαζί,
τα δικά σου να βρίσκεις στα ξένα.

Δεν θα μάθεις ποτέ τι σημαίνεις για μένα..

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
να αρπάζεις τη ζωή απ' το χέρι
βαθιά να βάζεις το μαχαίρι
μέσα στην πληγή.

Μου θύμησες ξανά πώς είναι
να διώχνεις τη ντροπή απ' το πάθος
να βρίσκεις το σωστό στο λάθος
μες στη διαδρομή.

Ναι..
Και να πίνεις νερό,
να ρωτάς τον καιρό

και να μπαίνεις με φόρα στα τρένα
Στο ταξίδι η ζωή
να σε παίρνει μαζί,
να 'χεις φλόγα μονάχα για ένα.

Δεν θα μάθεις ποτέ τι σημαίνεις για μένα..
Δεν θα μάθεις ποτέ τι σημαίνεις για μένα..

Εσύ μου θύμησες πώς είναι
ν' ανοίγεται μπροστά στο χάρτη
για δυο ανθρώπους μονοπάτι,
αντί για την φθορά, η αγάπη.

Εσύ μου θύμησες πώς είναι...

Στίχοι--Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Τραγούδι : Ελεωνόρα Ζουγανέλη

τι τραγούδι να σου πω;

Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει; Να' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι. Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι. Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη. .................................... Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία; Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι. Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει. Να μην έχει ούτε λάμψη,ούτε αξία. Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά.

σκιαγράφημα

Στην "ενδοχώρα" μου σου μιλώ ασταμάτητα.
Είσαι πάντα εκεί για να με καταλαβαίνεις,
ανυποχώρητα κι ανυπότακτα συγχρόνως.
Αδιαπραγμάτευτα!

Λένε τόσα για τα φαντάσματα!
Ελάχιστα όμως λένε για τα βάρη που τους φορτώνουμε...

Κουβαλάς κι εσύ το ανεκπλήρωτο "μου" αλλά,
δεν έχεις σώμα "εδώ",
να του δώσω μια να διαλυθεί,
να σκορπίσει στον ορίζοντα,
να ματαιωθεί στο φως του "εδώ και τώρα"!

Σκιά μου...στα φωτεινά μου, ζωτική αντίσταση!

Μπαίνω στα σκοτεινά για να σε βρω,
σε μονοπάτια δισταγμού κι αμφιβολίας,
μα αρκεί...
μια ελάχιστη αναλαμπή,
κάτι σαν ιδέα φαεινή,
κι απογειώνομαι!
Συναντιόμαστε αλλά χάνομαι...
εξαϋλώνομαι.

Σκιαγράφημα...
της ψυχής μου είδωλο ανυπόστατο,
του δικού μου "είμαι" επιβεβαίωση,
όπως είσαι σε ονειρεύομαι
γιατί έτσι θέλω...

...αβασάνιστα ασυμβίβαστο...
"Θέλω μου" πηγαίο!!