Χαμένη (;) Αγάπη

Τα μάτια κλαίνε αστέρευτα
για μια χαμένη αγάπη...
Που πριν ανοίξει τους ανθούς
και πριν μοσκοβολήσει...
Την βρήκε αγέρας και καπνός
και μαύρη ανεμοζάλη...

Τα μάτια κλαίνε αστέρευτα
για μια χαμένη αγάπη...
Κρούσταλλο και ραγίστηκε,
αστέρι ήτον κι εσβήστει...
Τη βρήκε αγέρας και καπνός
και μαύρη ανεμοζάλη...
Τα μάτια κλαίνε αστέρευτα
για μια χαμένη αγάπη...
κείνη τρυγόνα της αυγής,
κείνος αητός τ' αψήλου...
Τους βρήκε αγέρας και καπνός
και μαύρη ανεμοζάλη

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Ματθαίος Μουντές
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

Χάσιμο...

Χανόμαστε... 
στριμωγμένοι σε πλαίσια καθημερινότητας,
ο ένας πάνω στον άλλον,
εντός/εκτός/κι επί τ' αυτά
αγωνιζόμαστε να χωρέσουμε.
Να μπορέσουμε.
Διατηρώντας τα όρια
στενεύουμε τις επιθυμίες μας.
Αλλοιωνόμαστε...
κοιταζόμενοι σε καθρέπτες παραμορφωτικούς.
Προσπαθώντας να επιβιώσουμε
ξεχνάμε να ζήσουμε.
Θυμόμαστε...
ότι σαν παιδιά ονειρευόμαστε
και σαστίζουμε.
Φοβόμαστε...
πως  όλα τα όνειρα πεθαίνουν
κάθε χαραυγή.
Ξεχνάμε...
πόσο μοιάζουμε!
ποιοι είμαστε!
που πάμε!
Απελπιζόμαστε...
ίσως επειδή δεν πιστεύουμε
στο "μπορούμε".

Χανόμαστε...