
στριμωγμένοι σε πλαίσια καθημερινότητας,
ο ένας πάνω στον άλλον,
εντός/εκτός/κι επί τ' αυτά
αγωνιζόμαστε να χωρέσουμε.
Να μπορέσουμε.
Διατηρώντας τα όρια
στενεύουμε τις επιθυμίες μας.
Αλλοιωνόμαστε...
κοιταζόμενοι σε καθρέπτες παραμορφωτικούς.
Προσπαθώντας να επιβιώσουμε
ξεχνάμε να ζήσουμε.
Θυμόμαστε...
ότι σαν παιδιά ονειρευόμαστε
και σαστίζουμε.
Φοβόμαστε...
πως όλα τα όνειρα πεθαίνουν
κάθε χαραυγή.
Ξεχνάμε...
πόσο μοιάζουμε!
ποιοι είμαστε!
που πάμε!
Απελπιζόμαστε...
ίσως επειδή δεν πιστεύουμε
στο "μπορούμε".
Χανόμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου