σαν ναυαγός

Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα,
θα τις μετράς και θα 'ναι οι μισές.
Θα βλέπεις θάλασσα και θα 'σαι σε μια ξέρα,
μόνο τα κύματα θ' ακούς και τις φωνές.

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει,
μια αυταπάτη οι επιλογές.
Έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση,
για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές.

Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου,
μακάρι να 'τανε τα πάντα αλλιώς.
Μακάρι να 'ταν να περνούσε το δικό σου,
νιώθεις χαμένος, αλλά είσαι ζωντανός.

Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια
κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή.
Ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια,
που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή.

Χάνεις αυτό που σου 'χει τύχει για να ζήσεις,
είναι το σήμερα αίμα ζεστό.
Ένα τσιγάρο σου 'χει μείνει να καπνίσεις,
δεν έχει αλλού, δεν έχει αλλιώς, μόνο εδώ.
 

"Γράμμα"

Γράμμα

Δὲν ἔχω ἕνα φύλλο ἀπ᾿ τὰ παλιὰ πράσινα δέντρα.

Σοῦ γράφω τὴ λύπη μου σ᾿ αὐτὸ τὸ χαρτί.

τόσο ἐλαφριὰ ποὺ νὰ στὴ φέρει ὁ ἄνεμος,

τόσο καλὴ καὶ τρυφερὴ ποὺ νὰ μὴ παραξενευτεῖ ὁ ἥλιος,

εὐγενικὴ σὰν τὴ σιωπὴ ποὺ περπατεῖ στὸ χορτάρι

τὴ νύχτα, ἁπλὴ καὶ καθαρὴ σὰν τὸ νεράκι ποὺ τρέχει

καὶ δὲ μαντεύεις πὼς τὸ γέννησε ἡ χτεσινὴ καταιγίδα.

Πολλοὶ σκοτώθηκαν. Πολλοὶ ζοῦμε. Ὅλοι μας εἴμαστε

λαβωμένοι. Εἶναι βαρὺς ἀπὸ τὸν πόνο μας ὁ κόσμος.

Μὲ τὴ σιωπὴ τῆς θάλασσας θὰ λάβεις τὴ λύπη μου.

Σοῦ στέλνω αὐτὸ τὸ αἰώνιό μου Μή με λησμόνει!

Εἶναι ἕνα φῶς διπλωμένο ἀνάμεσα σ᾿ ἕνα μικρὸ συννεφάκι.

Σοῦ στέλνω αὐτὸ τὸ ἀρνάκι, μιὰ κ᾿ εἶσαι κοντὰ στὸ θεό,

νὰ τ᾿ ὁδηγήσεις σ᾿ ἕνα πράσινο κῆπο του.

Σοῦ στέλνω αὐτὸ τὸ βρέφος μὲ τὸ τσακισμένο ποδαράκι.

Ἀνεβασέ το στὸ παράθυρο μὲ τὸν αὐγερινό,

κοντὰ στὸν κόσμο, κοντὰ στὸ ὄνειρο,

κοντὰ στὴν καλοσύνη σου,ποὺ εἶναι ζεστὴ σὰ μιὰ ἀνάσα μητέρας,

κοντὰ στὸ τζάκι ποὺ ὀνειρεύεσαι μὲ τὸ χέρι στὸ μέτωπο

τὴν εὐτυχία τοῦ πεινασμένου, τοῦ στρατιώτη, τοῦ ἄρρωστου.

Βάλτο κοντὰ στὴν πράσινη σημαία. Κοντὰ στὸ κόκκινο

ἄλογο. Στὴ μητέρα σου πλάι, ποὺ τριγυρισμένη

ἀπ᾿ τοῦ Γενάρη τοὺς σπουργῖτες, γνέθει τὴν ἐλπίδα.

ἄλτο κοντὰ στὸ στεναγμὸ τῆς φιλίας. Κοντὰ-κοντά.

Βάλτο νὰ κάτσει, κι ἄνοιχτου σὰν ἕνα γέλιο τὸ παράθυρο

νὰ ἰδεῖ τὸν κόσμο.

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

"τι εύκρατη  γίνεται η σκέψη όταν τα μπλε σου 

βγαίνουν περίπατο!"

Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι,

ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.

 
 "Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός
                     αν κρίνεις απ' τα σύννεφα..."                                    

                                         

"Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!"

 "Στο χωριό της γλώσσας μου

 τη Λύπη την λένε Λάμπουσα."

 "Οτι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.

'Οτι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα."

Οδυσσέας Ελύτης

όμορφη μέρα...

Το απέραντο ταξιδεύει καταγάλανο
με ήλιο στολίδι στα μαλλιά του.  
Στέκομαι σε μια του άκρη και σε ονειρεύομαι...
Ο Μάρτης σπρώχνει τη βαρυχειμωνιά.
Επιθυμεί Ανάσταση!
Λίγο ακόμα και θ' αρχίσει να την εύχεται.
Λίγο ακόμα...

Σε βλέπω να πετάς και σκέφτομαι
πως ίσως ο ουρανός να φτιάχθηκε μόνο για σένα.
Η Γη μόνο για μένα. 
Το σύμπαν ολάκερο μόνο για μας.
Αυθαδιάζω απερίσκεπτα... 
Μιλώ αλόγιστα.
Στα όνειρα, ακόμα κι αυτό, επιτρέπεται.

Φροντίζω τα σπουργίτια της αυλής μου.
Επιζήσαντα της ελευθερίας τους...
Η βερικοκιά γέμισε "μάτια".  Οι φρέζες το ίδιο.
Λίγο ακόμα...

Θα φύγω πάλι. 
Αναχωρητής ξανά.
Εσένα δεν σ' αφήνω...
Δεν γίνεται. Σε περιέχω.

Πάει καιρός που άφησα την ζωή 
να με πάρει από το χέρι.
Πάει καιρός που μέσα μου
ξεπρόβαλε η Ιθάκη.
Όσο κι αν απέχει ακόμα η στεριά

'θα ψάξω δρόμο τυχερό μέσα απ' τις συμπληγάδες
και στην καρδιά σου με φτερό θα γράψω δυο αράδες'