όμορφη μέρα...

Το απέραντο ταξιδεύει καταγάλανο
με ήλιο στολίδι στα μαλλιά του.  
Στέκομαι σε μια του άκρη και σε ονειρεύομαι...
Ο Μάρτης σπρώχνει τη βαρυχειμωνιά.
Επιθυμεί Ανάσταση!
Λίγο ακόμα και θ' αρχίσει να την εύχεται.
Λίγο ακόμα...

Σε βλέπω να πετάς και σκέφτομαι
πως ίσως ο ουρανός να φτιάχθηκε μόνο για σένα.
Η Γη μόνο για μένα. 
Το σύμπαν ολάκερο μόνο για μας.
Αυθαδιάζω απερίσκεπτα... 
Μιλώ αλόγιστα.
Στα όνειρα, ακόμα κι αυτό, επιτρέπεται.

Φροντίζω τα σπουργίτια της αυλής μου.
Επιζήσαντα της ελευθερίας τους...
Η βερικοκιά γέμισε "μάτια".  Οι φρέζες το ίδιο.
Λίγο ακόμα...

Θα φύγω πάλι. 
Αναχωρητής ξανά.
Εσένα δεν σ' αφήνω...
Δεν γίνεται. Σε περιέχω.

Πάει καιρός που άφησα την ζωή 
να με πάρει από το χέρι.
Πάει καιρός που μέσα μου
ξεπρόβαλε η Ιθάκη.
Όσο κι αν απέχει ακόμα η στεριά

'θα ψάξω δρόμο τυχερό μέσα απ' τις συμπληγάδες
και στην καρδιά σου με φτερό θα γράψω δυο αράδες'