Μεσοπέλαγα

Φύσηξαν οι αέρηδες της ζωής μου κι έφτασαν ως εδώ το σκαρί μου. Μεσοπέλαγα..

κι αγναντεύω τον εδώ χρόνο να αλλάζει μορφές στους ορίζοντες ολόγυρα..

Περνούν οι νύχτες κεντημένες αστέρια. Με κοιτά το μακρυνό μου και κάποιες στιγμές, με απειλεί το ανέφικτο, με τρομάζει το απέραντο..

κι άλλες φορές, σ΄ένα ακρογυάλι, απομεσήμερο, χωράει όλος ο κόσμος. Σε μια χούφτα από άμμο στιγμών, βρήκα κι εσένα.

Είπα: "βρήκα ότι ονειρεύτηκα !" κι έμεινα να βουλιάζω σ' ένα πλήρες κενό. Κοιτάζοντας απλά στον καθρέφτη της προσδοκίας μου..

Μα όταν πέφτοντας, με μάτωσαν κοράλια,-ή μήπως άστρα;- είπα "δεν μπορεί! Θα έχει κι άλλο.."

Γι' αυτό το "άλλο" ταξιδεύω ακόμα κι ακόμα.. ενώ με κοίταξαν πολλοί καθρέφτες από τότε, ακόμα δεν με είδα..

Γι αυτό ταξιδεύω, παντός καιρού, σε στεριές και θάλασσες, κι αφήνω τα όνειρά μου να σχεδιάζουν τους χάρτες μου..

"Φύσα αεράκι, φύσα με! μη χαμηλώνεις, φύσα με!"