επιζείς

Επι-ζείς εντός μου σαν γλυκό όνειρο
που δεν έτυχε να μάθει πως είναι μόνο όνειρο,
ίσως κι απατηλό.
Στέλνω συχνά στρατούς αναστολές,
πολλές ρεαλιστικές αμφιβολίες,
να σε βρουν, να σε εξοντώσουν,
μα μόνοι οι στρατοί κακοποιούνται
κι ώσπου να ξημερώσει ξανά,
έχουν συνθηκολογήσει ηττημένοι.
Εσύ επιζείς...αλώβητο.
Κάποτε ήρθε και το εγώ μου πάνοπλο,
αποφασισμένο με κυνισμό να σε εκμηδενίσει.
Σε χτύπησε ανελέητα
με προσβολές και θεωρίες πραγματιστικές.
Το αφόπλισες με ριπές ουτοπίας.
Έπειτα το έκαμψες με φτερωτές χίμαιρες
κι εντελώς αποδυναμωμένο
το άφησες να αναρρώνει σε ανέφικτους ορίζοντες.
Λίγο πριν την χαραυγή
στέλνω τη συνείδησή μου
να υψώσει γύρω σου τείχη ηθικής
μα τότε εσύ βγάζεις φτερά
και πετάς ψηλά
αποφεύγοντας κι αυτές ακόμα
τις καταιγίδες πρέπει.
Σε είδε προχθές το υποσυνείδητο μου
να γράφεις με κόκκινο σπρέυ
στον τοίχο της λογικής μου
"είμαι εγώ που κρατώ την Ψυχή σου"
και πανικόβλητο κρύφτηκε βαθιά μου
στις αποικίες παράλληλης ζωής
που χτίζεις εντός μου τις νύχτες..
Απόψε θα υψώσω στον ιστό πανό
αναρτημένη ζωγραφιά το σαγαπώ μου
όνειρό μου παντοτινά απατηλό
και μαγικό μου..