Όταν θέλω να σε δω, σηκώνω το βλέμμα ψηλά
και σε κοιτάζω κατάματα.
Ότι θέλω να σου πω, το σκορπίζω στην θάλασσα.
Δεν μπορώ τίποτε άλλο να κάνω παρά να σε νοσταλγώ
εδώ στην ξενιτιά του ανέφικτου.
Αφήνω τις νύχτες σημάδια στ΄αστέρια να μη χαθείς
κι έτσι πάντα ξημερώνεις στο μαξιλάρι μου.
Στη δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα των καιρών μας
αντίδοτο η ύπαρξή σου.
Και μόνο που υπάρχεις, ανθίζουν οι έρημοι.
Πίνω απ' την θύμησή σου και ξεδιψώ.
Λείπεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου