"Χωρίς να σε βλέπω"
Χωρίς να σε βλέπω, χωρίς να σου μιλώ, χωρίς ν' αγγίζω ούτε μια σκιά από το βήμα σου, χωρίς..-πόσο γυμνός ακόμα θά 'θελες να μείνω; Μη με πιστεύεις. Σε τίποτα μη με πιστέψεις. Κι όταν εντάσω τις στιγμές στα σίγουρα τα σχήματά μου, όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου, όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα, μη με πιστεύεις-κι όμως σου λέω την αλήθεια. Δεν την αντέχω αυτή τη μάταιη ελπίδα να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ' την αρχή.
Τίτος Πατρίκιος
"Το μύνημα"
Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται με μια βουή ωκεανού. Κι ήταν σαν θαύμα το πως βγήκαν καινούργια λόγια από το στεγνό μου σώμα. Τ' απόθεσα χωρίς καμιά εγγύηση παράλογα σ' ένα μπουκάλι και τό 'ριξα στην άσφαλτο. Ήξερα πως δεν βρισκόμουν πια στην πρώτη μου νιότη κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.
"Η στιγμή των Αρχαγγέλων"
Να τελειώνει η μέρα και να περιμένουν στίχοι άγραφτοι όπως το φως πίσω απο τα τζάμια, χαμένοι φαντάροι σε ξένους δρόμους μ' ένα καθρεφτάκι στην απάνω τσέπη και φυλαχτό στην θέση της καρδιάς. Α, η άσπρη κιμωλία στα μικρά δάκτυλα κι ο αβέστης στα πεζούλια χρωματισμένος από τα γεράνια και τα βασιλικά κι οι φωνές τις νύχτες στα βουνά καλοκαιριάτικα συνιάλο για να φύγω... Κι εσύ να υπάρχεις πάντα! Χωρίς λύπη, χωρίς στεναγμό, ξέροντας πως δεν τελειώνει η μέρα ποτέ όσο ορίζει τη ζωή μας η στιγμή, ταξιδεμένη στα πέλαγα με την δικαιοσύνη όλων των Αρχαγγέλων δική μας.
Νίκος Καρύδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου