Πού να πάω "χωρίς";

Με τα φτερά της Χίμαιρας έφτασα ως εδώ.

στην αγκαλιά της Ουτοπίας θέλω να μείνω.

Με το βλέμμα της ψυχής χαράζω (για Σένα)

γραμμή νοητή. "Ορίζοντα" την είπα,

μπλε το χρώμα (κώδικας για το απέραντο

και το ονειροπόλο).

Πριν και μετά...

Ατελείωτο παρόν!

Πέρασα, καιρό τώρα, του Ορίζοντα τη γραμμή.

με την σκέψη να χορεύει άναρχα

στης καρδιάς τους ρυθμούς,

άχρονα ζω μαζί Σου

στην ενδοχώρα των ονείρων μου.

Όπως "μας" ονειρευόμουν, έτσι "μας" βλέπω!

Όπως "μας" ονειρεύομαι, έτσι ζω!

Λείπει όμως- κάποιες στιγμές-

ο άνεμος για το ταξίδι μου...

Στέκομαι τότε, κουκίδα στην ασάλευτη θάλασσα,

ασάλευτος κι εγώ.

Που να πάω "χωρίς";

Όσπου... ανασαίνεις!

Ανοίγω πανιά και σαλπάρω ξανά...

Στην σκέψη Σου, να έρθω κοντά...