Μια άνοιξη μικρή

Μια άνοιξη μικρούλα κρυφοκοιτάζει από τ' ανοιχτά παράθυρα.
Κάποιοι την μαλώνουν που βιάζεται.
-Δεν είσαι έτοιμη ακόμη!
Εκείνη γελά και τρέχει
ανεμίζοντας τις χρυσοκόκκινες μπούκλες της στον ορίζοντα
Τα πουλιά παίρνουν το γέλιο της και πλέκουν τραγούδια
Δεν ξέρω, μα νομίζω πως ένα αηδόνι κρύβεται
στα δένδρα κάτω από τον δρόμο, πάνω από τη θάλασσα
τραγουδά κάθε απόβραδο και μαγεύει
περιπλανώμενους έρωτες.

Αλλάζω σπίτι...αλλάζει κι η εποχή
θα μου λείψει το παγκάκι που ονειρεύτηκα πως σε συνάντησα
μα θα έρχομαι και θα σε βρίσκω.
"...μια θάλασσα μικρή,
στα δυο σου μάτια φέγγει
κάθε πρωί..
μια θάλασσα μικρή,
στο χάδι, στο τραγούδι
στο κάθε σου φιλί..
μια θάλασσα μικρή,
πικρά σ΄αποχαιρέτησε
σε περιμένει..
μια θάλασσα μικρή..."



Δεν λέω πως δεν είναι όλα δύσκολα,
μα φαίνεται πως μου αρέσει ο αγώνας.
'Ισως τελικά η μόνη δικαίωση να είναι η δυνατότητα,
σε όποια άκρη κι αν βρίσκομαι,
να αισθάνομαι ότι μέσα μου υπάρχει
ζωντανό, αλώβητο και παρήγορο...δύναμη (και φαντασία)!

Η ψυχή μου βρίσκει τον τρόπο να αντιστέκεται
χαμογελώντας στα όμορφα τριγύρω.
Είναι γνωστό πως στα απλά και στα χαρισμένα
κρύβεται το θαύμα της ζωής μας.

Με μια αγάπη αληθινή κρυμμένη στα βαθιά μου,
-φυλακτό στις ερήμους η σκέψη σου-
(αυτό σημαίνει για μένα "όαση"),
προχωρώ στο μονοπάτι μου,
και κάτι μέρες σαν την σημερινή,
θυμάμαι πως
"δεν υπάρχει τέλος καρδιά μου...
μονάχα αρχή..."
και μια άνοιξη μικρή που "σκαστή"
τριγυρνά και μου χαμογελά...