παράλληλα..

Κανείς δεν βρέθηκε να ορίσει

το "πότε;" το "πώς;"...

Λίγη δεν ήταν η ανταπόκριση..

Τόσο..Όσο..

(Πόσο πιο πάνω;!)

Άπιαστος ο ουρανός...

Ασύνορος ο ορίζοντας..

Απέραντη η αγάπη.

Μόνο με την πνοή σου

άνθισε η ζωή μου..

πέταξε η ψυχή μου..

χάθηκα.......

Σβήστηκαν τα όρια,

στα περιθώρια,

αστέρι άφταστο η μορφή σου.

Έγιναν ράγες...

σκληρές...παράλληλες..

Σβήνει το "σήμερα"

στη διαδρομή σου...

υ.γ. "Στο χάραμα της Αγάπης,

τ' ΄όνειρο άσβεστο ακόμα,

στην αγκαλιά της ουτοπίας

τη χάρη της χίμαιρα

απολαμβάνει..

Λόγια δεν έχει..

μονάχα αισθήματα....

ανώνυμος "