Ν' ανοίξει λίγο ο χρόνος,
να χωρέσει ένα γλυκό φθινόπωρο
στις εκβολές του.
Να ταξιδέψουν οι βροχές
στις θάλασσες.
Να βρει η νοσταλγία
τα χρώματα που της μοιάζουν.
Να φορέσουν αρώματα
τα διψασμένα χώματα.
Να βγουν να χορέψουν
ηλιαχτίδες και στάλες
στο μπαλκόνι μας,
ν΄ανθίσουν ξανά
ουράνια τόξα.
Να τραγουδά η θλίψη μας
για δειλινά
αβάσταχτης ομορφιάς
κι η προσμονή
να ζωγραφίζει ανατολές
ασύνορης ελπίδας.
Να γεμίσει βροχή
το κοχύλι που άφησα χτες
στο περβάζι,
να χωρέσει μια θάλασσα
φθινοπωρινή,
να έχει παρέα
η παρουσία της απουσίας σου.
Στο αχό τον κυμάτων
να στάξει η βροχή
όσες λέξεις
σου έκρυψα στα σύννεφα
σου έκρυψα στα σύννεφα
τόσο καιρό που μου λείπεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου