Σε αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος,
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος...
"Κουράγιο ! Θα περάσει..."
θα μου πεις....
υ.γ. Δεν ξέρω πως το κάνεις και με ανεβάζεις τόσο ψηλαααααααά, εκεί που μόνο εσύ μπορείς, στο δικό μας αστέρι. Σ' αγαπούσα πάντα και θα σ΄αγαπώ για πάντα κι αυτό δεν αλλάζει. Το μαγικό είναι πως το νιώθεις, κι ας μη μπορώ να στο πω. "Έτσι όπως βλέπουμε μέσα μας και γύρω μας, έτσι ονειρευόμαστε, έτσι υπάρχουμε, αναπνέουμε κι ελπίζουμε...όσο θα εξακολουθούμε να κοιτάζουμε !"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου