σε χρόνους απροσδιόριστους,
έτσι που κανείς να μην ξέρει,
ούτε καν εσύ,
για πότε μιλάνε,
"θά 'θελα" θα γίνονταν...
Κι αν τα κοιτούσες από τη δική μου μεριά
θα έμοιαζαν με κείνους τους βράχους
που στέκουν ασάλευτοι κι αναλλοίωτοι
στην ακροθαλασσιά,
σκληροί μα τόσο απαρηγόρητοι,
αμετανόητοι στη ροή του χρόνου,
να ρεμβάζουν τους καιρούς,
τόσο αμέτοχοι ! ανάλγητοι λες...
κι ας είναι πάνω τους χαραγμένα
επίπονα κι ανεξίτηλα τα ταξίδια
που κάποτε θα κάνουν τα κομμάτια τους
στους βυθούς των ονείρων τους...
Ποιά εικόνα ζητάς;
αυτό που βλέπεις τώρα;
μήπως αυτό που ήμουν παλιά;
ή αυτό που ίσως κάποτε γίνω;
Αν ήταν να μιλούσαμε για "θέλω"
θα χάνονταν οι λέξεις σε ενώσεις παράφορες
κι ανάσες μοιρασμένες...
Ξανά και ξανά κι ακόμα,
για σένα πάντα θα διψώ...
Έχω διαρρήξει αμέτρητους ορίζοντες
για να χωρέσω στα "πρέπει" μου
κι έτσι όπως "θά 'θελα"
καταφέρνω τις νύχτες να γίνομαι
ένα "μπορώ" μαζί σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου