"όλη η ζωή μου ένα ξάφνιασμα"

http://www.youtube.com/watch?v=d_HgJ9GUXLM

χάρτινος ο κόσμος, ψεύτικος ντουνιάς,

όμως το τραγούδι ξέρει που πονάς,

μόνο στον ρυθμό του είναι νόμιμο (;)

το ανυπότακτο που κρύβω και το φρόνιμο.

Βήμα κι άλλο βήμα,

βήματα παλιά

ο χορός ανοίγει

σαν την αγκαλιά.

Κοίτα με στα μάτια

πάτα όπου πατώ

κράτα με καλά απόψε

μην αναληφθώ.

Πότε σαν πουλάκι, πότε στα δεσμά,

όλη η ζωή μου ένα ξάφνιασμα.

Νιώθω πιο δικό μου ότι έχασα

κι όσα έχω δεν μου φτάνουν

και τα ξέχασα.

------------------------------------------------
Είναι αναγκαίο να πιστεύω
πως υπάρχει ένας Θεός,
που μας σκέφτεται,
ή, έστω, μας ονειρεύεται.
Είναι ανακούφιση να νιώθω
πως υπάρχουμε μέσα στα σχέδια του,
(έτσι ή αλλιώς...)
αλλιώτικα δεν γίνεται.
Δεν θα υπήρχε ελπίδα...
κι η απελπισία είναι γκρεμός, ανέλπιδος,
τέλος (χωρίς αρχή), συνεχές και μονάχο.
Είναι η μόνη εκδοχή που
μπορώ ν' αντέξω στο "πρέπει"
που με παραμορφώνει.
Πιστεύω σε " Έναν Θεό"
που πιστεύει σε μένα, σε σένα,
στον Άνθρωπο.
Πιστεύω κι εύχομαι
να αντέχω, να αντέχεις,
να αντέχουμε...
κι όλα ν' αρχίζουν ξανά
το Καλό πάντα να νικά,
(ακόμα κι εναντίον μου)
.......................
και.... ΣΑΓΑΠΑΩ.