"εδώ σαγαπώ"

Εδώ σ’ αγαπώ.
Ο άνεμος ξεμπλέκεται στα σκοτεινά τα δέντρα.
Και φωσφορίζει η σελήνη στα ρέμπελα νερά.
Περνούν οι μέρες όμοιες η μια απ’ την άλλη.
Διαλύεται η καταχνιά σε χορευτές φιγούρες
Ένα γλαράκι ασημί ξεκρέμεται απ’ την δύση.
Αριά και που κάποιο πανί . Ψηλά, ψηλά τα αστέρια
Ή καραβιού μαύρος σταυρός.
Μόνος.
Καμιά φορά με βρίσκει η αυγή κι είναι υγρή ως κι η ψυχή μου.
Ηχεί, αντηχεί η θάλασσα η αλαργινή.
Αυτό είναι λιμάνι.
Εδώ σ’ αγαπώ.
Εδώ σ’ αγαπάω και μάταια σε κρύβει ο ορίζοντας
Και σ΄ αγαπώ κι ως μες τα πράγματα αυτά τα κρύα.
Συχνά πηγαίνουν τα φιλιά μου σ’ αυτά τα πλοία τα βαριά.
Πλοία που τρέχουν στο νερό για κει που δε θα φτάσουν.
Και νοιώθω να ‘χω ξεχαστεί σαν τούτες τις παλιάγκυρες.
Κι οι μώλοι είναι πιο θλιβεροί όταν ποδίζει η νύχτα.
Και φθείρεται, ανώφελα πεινώντας η ζωή μου .

Ό,τι δεν έχω αγαπώ. Κι είσαι τόσο μακριά.
Σ’ αργόσυρτα η ανία μου χτυπιέται δειλινά!
Μα η νύχτα φτάνει κι αρχινάει να μου τραγουδάει.
Κάνει η σελήνη τους τροχούς του ονείρου να γυρνάνε.
Με βλέπουν με τα μάτια σου τα πιο μεγάλα αστέρια.
Κι έτσι που σ’ αγαπώ εγώ, στον άνεμο τα πεύκα
Θέλουν με τις βελόνες τους να ψάλλουν το όνομά σου

Pablo Neruda