σαν αεράκι

...τόσο απλά και τόσο μαγικά.
Όπως, κάθε πρωί, αξημέρωτα,
ανοίγω τα παράθυρα
να μπει μέσα στη ζωή μου
ο παλμός της κάθε μέρας...

έτσι κάθε φορά,

ανοίγω την ψυχή μου

να έρθεις Εσύ, πνοή μου.

ΣΑΝ ΑΕΡΆΚΙ

χρυσή μου αγάπη νά 'ξερες

τι μέλι είσαι για μένα !

τα μπουμπουκάκια τα όμορφα

τα μοσχομυρισμένα

και τ΄αεράκια που φυσούν

τα λιποθυμισμένα,

δεν έχουνε το βάλσαμο

πού 'χεις Εσύ για μένα.

Της λίμνης τ' αφρολούλουδα

και του γιαλού η γαλήνη,

η Σμύρνα, το Ροδόσταμο,

που αργοσταλάει και σβήνει,

οι ροδονιές κι η ολόδροση

του κήπου ανθοπλυμμύρα,

των 2 χειλιών σου των γλυκών

δεν στάζουνε τα μύρα!

Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά

και μόνη, τι να κάνω;

χαράζω κύκλους απαλούς

στην μουσκεμένη άμμο.

Σαν αεράκι χάνονται

στο κύμα πάνω-πάνω,

κι απέμεινα στην ερημιά

μονάχη, τι να κάνω;

Τώρα το ετοιμοθάνατο

βαλσαμωμένο αγέρι,

γλυκά τραγούδια, τρυφερά,

ν' αναστενάξει ξέρει.

Αλήθεια, ξέρει πιο γλυκά

να τραγουδά από μένα!

εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά

μα ξέρω πιο θλιμμένα...

Λαπαθιώτης Ν.

http://www.youtube.com/watch?v=cPXFul6tolM