Φίλη από την παλιά γειτονιά, συνηθίζει να λέει "στο μοίρασμα κρύβεται η χαρά" κι εγώ συνηθίζω να συμφωνώ "φύσει και θέσει", ρομαντικά και πρακτικά. Λέει επίσεις "το παρόν μόνο μας ανήκει"και δεν βρίσκω τρόπο να αντιπαρέλθω σ' αυτή την ρήση όπως κι την προσεγγίσω, ρομαντικά ή πρακτικά. Σ' αυτήν εδώ την κόχη που βρέθηκα κι έτσι όπως κατάλαβα (;), ένιωσα πιο σωστά, μόνο η στιγμή μας ανήκει, κι αν το μοιραζόμαστε, τότε κι η χαρά...Σ' αυτή την ακτή που έριξε ο άνεμος το κύμα μου, νιώθω συχνά ερημονήσι αχαρτογράφητο! Βλέπω ορίζοντα, θάλασσα κι ουρανό, κορυφογραμμές, θαλασσοπούλια κι αετούς μακρινούς... ξέρω πως υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, βαθιά, ψηλά και πλαϊνά, αλλά εδώ συνομιλώ μόνο με τη μοναξιά μου. Θα πεις ίσως "επιλογή σου" και θα έχεις δίκιο, αλλά, ρισκάρω, ελπίζω, εύχομαι, στο αμέτρητο, στο ευ-τυχές, το αναπόφευκτο....

"Θυμάμαι θα πει έχω αγαπήσει"κι υπάρχουν πλήκτρα που μπορούν να γίνουν δρόμοι διαφυγής κι επιστροφής στην πιο σκληρή μοναχικότητα, αυτή που δεν χωρά σε κανένα από τα συρτάρια μου στην "εδώ" μας διάσταση...

υ.γ. όταν μου λείπει "ο καλός σας λόγος, η αναγνώριση" κολυμπώ έως στον βράχο που στέκει αμετακίνητος στα ανοιχτά και "τον ψαρεύω". Τα θαύματα συμβαίνουν μόνο γι' αυτούς που τα πιστεύουν...λένε...Δεν ξέρω! ...μόνο ΠΙΣΤΕΥΩ.