
Μικρό φθινόπωρο, λαθρομετανάστης, τριγυρνά στο καλοκαίρι μας. Φυσά και ξεφυσάει, στον ήλιο μοίρα δεν έχει. Μουτρώνει, συννεφιάζει, βρέχει. Η αρχή της νέας εποχής το καταδιώκει κι αυτό κρύβεται μα δεν μπορεί να φύγει.
Ένας τοίχος βγήκε μπροστά μας σήμερα κι ένας άγγελος μας πήρε στα φτερά του. Θα μπορούσαμε να είχαμε πάψει. Θα μπορούσαμε...
Από τα παράθυρα μπαίνει η μυρωδιά της βροχής. Καλοκαιρινή βροχή που φορά θάλασσα. Το αεράκι παίζει με τα κύματα κι έπειτα ανεβαίνει φουριόζικο στο μπαλκόνι και ξεγυμνώνει την μπουκαμβίλια, αναστατώνει το γιασεμί, πειράζει τις κουρτίνες.
Ένα μικρό φθινόπωρο λαθρεπιβάτης ταξιδεύει στο καλοκαίρι μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου