ΑΡΧH καλοκαιριού

Προσπέρασε την άνοιξη καλπάζοντας κι άρχισε να μας γνέφει μέρες πριν, από τα βάθη των οριζόντων. Νιόβγαλτη αυτή και ντροπαλή, κοκκίνησε βιαστικά τις παπαρούνες και σπονδή τις πρόσφερε στην κάψα του. Έβρεξε κάμποσες φορές απελπισμένη, ζητώντας βοήθεια απ' τον Βοριά κι αυτός, αδύναμος ν' αντισταθεί, την σήκωσε ψηλά κι αν μπορούσε εκεί θα την κρατούσε, με ψύχρες και μπουφάν, μα απόκαμε... Ξανθός ο καβαλάρης, με στάλες δυο ηλιόλουστο ουρανό στα μάτια του, την πλάνεψε. Τις νύχτες τις έστελνε αστέρια γιασεμιά και την αυγή βαρκούλες. Κορίτσι εκείνη, πόθησε την γύμνια του κι αφέθηκε να σβήσει στα ακρογιάλια των ονείρων του. Σημαδάκια μικρά στην περιφέρεια ενός ατέρμονου κύκλου οι δυο τους, ψάχνουν τα όρια του χρόνου τους, χαμένοι για πάντα ο ένας μέσα στον άλλο......