
πνίγομαι...ανάσα μου.
διαίσθηση και χάνομαι μέσα στην καρδιά σου, καρδιά μου!
δαγκώνω τα χείλη μου για να μην ουρλιάξω κι ουρλιάζει το αίμα που τρέχει..."ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ"!

Δεν προκαλώ. Προσπαθώ..και σ' αυτές τις περιπτώσεις, η προσπάθεια είναι που μετρά περισσότερο! Ήρωας! νιώθω ήρωας! αλλά καθόλου δεν με ανακουφίζει αυτή η αίσθηση...κι όμως θα μπορούσα να πεθάνω έτσι! (αυτό δεν είναι "ηρωϊσμός"; Να αγαπώ περισσότερο από εμένα ότι εσύ αγαπάς;) Ποιός νοιάζεται για τον τρόπο; Πνίγομαι ανάσα μου, σε φύκια μέσα πιάστηκα κι αφήνομαι...υπήρξαν εκεί πολύ πριν από μένα, αφήνομαι......

"ο Χρόνος" μου λες, "είναι σχετικός". Σε σχέσεις χρόνων βυθίζομαι κι εγώ κι αφήνω το νησί μου να ταξιδεύει στον ορίζοντα. Χάνομαι Ζωή μου, μα δε με νοιάζει. Αρκεί που βρέθηκα εδώ!
Ναυαγός στη θάλασσα της Αγάπης! κι ο Ουρανός Έρωτας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου